Obyczaje

Mika ^^

WALENTYNKI PO JAPOŃSKU

Pod koniec stycznia Japonię ogarnia walentynkowy szał. Na każdym kroku, jak grzyby po deszczu, wyrastają stoiska pełne walentynkowych smakołyków. Furorę robią bombonierki z Belgii i Szwajcarii. Oprócz bombonierek z czekoladkami można tam kupić: kartki, wstążki, ozdobne pudełeczka. Wszystkie wspaniałe gadżety przygotowywane są z myślą o walentynkowych obowiązkach młodych Japonek.14 lutego tylko płeć żeńska bawi się w rozdawanie czekoladek. Przy tym nie zawsze jest to zabawa, bo pudełeczko z czekoladkami wręcza się lub wysyła nie tylko swojemu chłopakowi czy narzeczonemu, ale także żonatym kolegom z pracy oraz szefowi . Dlatego też czekoladki dzieli się na dwa rodzaje: „giri-choko" czyli czekolada dawana z obowiązku (dla kolegów) i „honmei-choko" czyli ta prawdziwa czekolada dla ukochanego. „Honmei-choko" - ciastko w kształcie serca z czekoladowym nadzieniem lub czekolada powinny być przygotowane własnoręcznie. Podobno tylko słodkości przygotowane samodzielnie są oznaką prawdziwego uczucia.

Około 1975 roku powstał jeszcze jeden nowy zwyczaj walentynkowy – „White Day" (po japońsku: howaito dee: "w", jak polskie "ł") „Biały dzień" przypada zawsze miesiąc po walentynkach 14 marca. Wtedy to Japonki dostają od mężczyzn czekoladki lub ciastka, jako podziękowanie za walentynkę.

Dzisiejsza japońska moda walentynkowa wywodzi się z roku 1936 i 1952, gdy Morozoff, właściciel cukierni w Kobe przygotował pierwszą kampanię nakłaniającą kobiety do podarowania czekoladki ukochanemu. W 1958 roku cukiernia z Tokyo zrobiła to samo, co Morozoff. Pomysł chwycił i od tamtego czasu 14 lutego Japonki kupują czekoladki dla wszystkich mężczyzn ze swojego otoczenia.

Japońskie zwyczaje walentynkowe mogą wydawać się niektórym zakochanym w Polsce mało romantyczne i udziwnione. Pewne jest jednak to, że Walentynki w Japonii to doskonały biznes dla handlowców no i wygoda dla nieśmiałych mężczyzn.

Mika ^^

CEREMONIA PARZENIA HERBATY (CHANOYU)

Ceremonia herbaty jest japońskim obyczajem polegającym na uroczystym podawaniu zielonej herbaty. Towarzyszą temu pewne reguły; niektóre z nich mają tradycję sięgającą nawet kilkunastu wieków. Przez tak długi okres ceremonia herbaty była wykonywana przez różnorodne szkoły. Do dzi przetrwały skrócone spotkania herbaciane i pełne spotkania herbaciane. Są one atrakcją turystyczną. Spotkania herbaciane odbywają się z okazji gratulacji, pożegnania, powitania, jako rewanż za okazaną życzliwość. Do dziś przetrwały skrócone spotkania itp.

Herbata dotarła do Japonii z Chin w VIII wieku. Matcha - zielona herbata pojawiła się w Japonii dopiero w XIV wieku. Rytuał herbaciany rozpowszechniła sekta buddyjska zen. Istotą picia matcha było oczyszczenie duszy poprzez zjednoczenie się z naturą. Chanoyu towarzyszył klimat surowoci, spokoju i wdzięku, a także estetyzm i ubóstwo.

Ceremonie pełne odbywają się w pawilonach chashitsu i charakteryzują się rozbudowanym rytuałem. Chashitsu jest wolno stojącym pawilonem o rozmiarach czterech i pół maty, posiadającym wejcie o wysokoci 60 cm (wejście do wpełzania). Podłoga wyściełana jest tatami, a palenisko znajduje się w jej zagłebieniu.

Chashitsu wyposażone jest w przedmioty związane z ceremonią, tzw. utensylia herbaciane, pochodzenia rodzimego, wykonane z gliny, bambusa i drewna. Niezbędnymi utensyliami herbacianymi są kociołek chagama do gotowania wody, pojemnik na wodę używany w czasie ceremonii, zwany mizusashi,chaire - pojemnik na sproszkowaną herbatę, chashaku - długie wąskie czerpadełko (dawniej były one wykonywane z koci słoniowej, one wykonywane bambusa) służące do przekładania herbaty z chaire do chawan czyli naczynia, z których pije się herbatę.

Uczestników ceremonii obowiązuje etykieta. Etykieta dotyczy sposobu poruszania się i stawiania kroków, głębokoci wymienianych ukłonów, tonu głosu i wymiany tematów konwersacji. W chashitsu należy podziwiać piękno przedmiotów. Uczestnik ceremonii jest obowiązany przynieść ze sobą drobiazgi w rodzaju specjalnych serwetek, składanego wachlarza - sensu, oraz delikatnej tkaniny do przetarcia naczyń.

Skrócone ceremonie herbaty odbywają się w domostwie, w miejscu pracy, na terenie świątyń. Ograniczają się one do podawania specjalnego rodzaju ciasteczek, a uczestników nie obowiązuje strój oficjalny.

Mika ^^

DZIEŃ DZIECKA - KODOMO-NO HI

Od 1948 roku w Japonii 5 maja obchodzi się Dzień Dziecka – Kodomo-no-hi. Dawniej był to tylko Dzień Chłopca, a jeszcze wcześniej nazywany Święto Tango (tan to dzień konia przypadający w piąty dzień miesiąca go). Tradycje Dnia Chłopca są wciąż żywe, a nawet można powiedzieć, że wcale się nie zmieniły, dlatego dziewczynki przystosowały się do chłopięcych tradycji (razem z chłopcami składają z papieru hełmy żołnierskie). Obchodzone w marcu święto dziewczynek Hina-matsuri i w kwietniu - Dzień Dziecka są mimo wszystko bardzo do siebie bardzo podobne. Oba święta wywodzą się z Chin, związane są z dziećmi i wystawianiem lalek, a ich celem jest zabezpieczenie się przed siłami nieczystymi.

Dawne Święto Chłopców – Tango-sekku

Święto Tango przypadało na najbardziej pracowity sezon w rolnictwie. Używało się wtedy ziół leczniczych: yomogi (stosuje się w kuchni japońskiej, podobne do szpinaku) i shobu czyli japoński odpowiednik polskiego irysa.

W epoce Heian (794-1185) yomogi i shobu wieszano u powały domów, by odpędzić zło, ale i dziś zwyczaj ten jest szeroko praktykowany. Często też rośliny same porastają tradycyjne domy wiejskie, grubo kryte strzechą. Irysy tak blisko związane są z tym świętem, że Dzień Chłopca nazywany był często shobu-no sekku, czyli Święto Shobu.

Inne zwyczaje z shobu to: picie sake z płatkami irysów i shobu-no yu czyli gorąca kapiel z pachnącymi liśćmi irysa. Shobu-no yu nadal jest tak popularny, że Japończycy chodzą wtedy nawet do łaźni publicznych reklamujących niezapomniane wrażenia podczas kąpieli w irysach.

Rodziny, które nie mają dostępu do świeżych roślin, a nie chcą kąpać się w sentou, kupują w kwiaciarniach irysy, żeby urządzić ceremonialną kąpiel w domu. Podobno stosowanie się do wszystkich zwyczajów związanych z shobu i świętem Tango: gwarantowało odrzucenie wpływów sił nieczystych i wprawiało świętujących w pozytywny mastrój. Wpływało na ich samopoczucie, łatwiej było znosić trudy ciężkiej pracy rolniczej i nadchodzących upalnych dni lata.

Smukłe, pasiaste liście shobu przypominają kszałtem ostrze miecza, dlatego chłopcy często bawią się nimi w walki mieczami. Święto Tango pierwotnie poświęcone było oczyszczeniu ze złych mocy na początku sezonu rolniczego, ale w średniowieczu, gdy dominacja klasy wojowników była bardzo znacząca, przemianowano je na święto poświęcone sztuce wojennej, a dopiero później nazwano je Dniem Chłopca.

Lalki na Dzień Chłopca

Lalki po raz pierwszy pojawily się podczas święta Tango w XVII wieku, prawdopodobnie jako naśladownictwo Święta Lalek dla dziewczynek. Podobnie ustawiane są dekoracje z lalkami, ale ważniejsze są w nich nie same lalki wojowników i bohaterów wojennych Japonii, ile prawdziwa zbroja, miecz, hełm i łuk.

Koinobori

Najważniejszą różnicą między świętami dziewczynek i chłopców jest tradycja zawieszania koinobori. Przypominają one kolorowe latawce w kształcie ryby. Rodziny, które maja synów wywieszają przy dachach rybie proporce zrobione z papieru lub z materiału, tak, że na wietrze ustawiają się jakby płyneły do góry. Nieprzypadkowo karpie są symbolem dnia chłopca. Uważa się je za bardzo silne ryby – potrafią płynąć wbrew nurtowi (tak jak zawieszone przy dachach proporce) i są symbolem odwagi i sukcesu w życiu. Jeśli w domu jest jeden syn, wieszany jest jeden karp mniejszy i dwa większe symbolizujące rodziców. Im dalej od miast, tym karpie są piękniejsze, większe i bardziej ozdobne. W miastach ludzie nie mają miejsca na wieszanie dużych proporców.

Czekoladowe hełmy i plastikowe bambusy

Specjalne przysmaki na Dzien Chłopca zwane kashiwa mochi to lepkie ciastka ryżowe, wypełnione pastą z czerwonej słodkiej fasolki azuki, podawane na liściach dębu i chimaki - ubite kleiste ryżowe ciastka gotowane na parze, zawinięte w kształt ostrych stożków (też przypominące shobu) w liściach bambusowych . Ostatnio pojawiły się w sklepach również czekoladowe chimaki, owinięte w plastikowe liście imitujące bambus i czekoladowe hełmy dla małych wojowników.[/b]

Shibo

Wow, fajnie Very Happy

Little Em

Teraz mogę stwierdzić, że ratujecie mnie tym forum, bo materiałów dotyczących Japonii potrzebuję, a to mi się przyda Smile